Του Δ. Αθανασιάδη
Σκηνοθεσία: Βάσω Παπαχαραλάμπους
Σκηνογραφία: Χρήστου Τσολερίδη
Μουσική: Μιχάλης Καλιοντζίδης
Τραγούδι: Στάθης Νικολαϊδης
Λίγα Λόγια για το έργο:
Η αντίσταση του Ποντιακού λαού ενάντια στην βία, την τρομοκρατία και την εγκληματική στάση των Νεοτούρκων στο χρονικό διάστημα απο το 1909 ως το 1923 ήταν ένα γεγονός που στην ιστορία του Ελληνισμού δεν είχε παρόμοιο του.
Οι Νεοέλληνες σχεδόν δεν γνωρίζουν τίποτε απο τους επικούς αγώνες και την σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων του Πόντου κατά του βαρβαρισμού. Συνέβη δε και τούτο το παράδοξο γεγονός: οι Ελλαδικοί να παρακολουθούν με απάθεια το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού σε μια περίοδο της ιστορίας του, όπου ο τουρκικός εθνικισμός κατέστρωνε σχέδια εξόντωσης ολόκληρων λαών που επι αιώνες έζησαν και μεγαλούργησαν μέσα στην ευρύτερη περιοχή του Ελληνισμού.
Τη Γενοκτονία του Αρμένικου λαού (1915-1916) ακολούθησε η Γενοκτονία του Ποντιακού λαού που είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με εκείνη των Αρμενίων. Η σφαγή και η με κάθε τρόπο εξόντωση του Ποντιακού λαού έχει και παρουσιάζει πολλές πτυχές αντίστασης. Μια απο αυτές παρουσιάζει η υπόθεση του έργου αυτού. Σπάνια συμβαίνει οι λαοί να φτάνουν στο έσχατο σημείο να στραφούν ενάντια στο ίδιο στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Η υπόθεση εξελίσσεται κάτω απο συνθήκες απάνθρωπες. Ας τις παρακολουθήσουμε.
Τον Ιούνιο του έτους 1919 έρχεται η είδηση στα χωριά της περιοχής Ακ-Ντάγ-Μετέν, οτι ο αιμοχαρής Τοπάλ Οσμάν έχει κηρύξει γενική σφαγή εναντίον των Χριστιανών του Πόντου. Ο Ελληνισμός του Πόντου διέρχεται την μεγαλύτερη του δοκιμασία. Τα πάντα είναι στην διάθεση του βάρβαρου δυνάστη.
Οι Έλληνες υφίστανται απάνθρωπους διωγμούς, τα σκληρότερα βασανιστήρια και θανατώνονται χιλιάδες. Δεν τους απομένει τίποτε άλλο παρά ν’ ανέβουν στα βουνά και να πολεμήσουν εναντίον ενός λαού του οποίου το μίσος και η αγριότητα απο μέρα σε μέρα αυξάνονταν. Όλοι στα αγιασμένα εκείνα μέρη είναι φοβισμένοι. Οι Χριστιανοί ανησυχούν για τους ίδιους, για τα αδέλφια τους που βρίσκονται στο βουνό, για τα νήπια παιδιά τους, για τους γέροντες και για τις γυναίκες τους.....
Τη νύχτα έρχεται ένας στρατιώτης στο χωριό Απτουρράχ-μανλή, βρίσκει τον ιερέα και τον πρόεδρο του χωριού και τους ζητά να στείλουν και αυτοί παλικάρια στο βουνό. Ο αγώνας είναι υπέρ όλων. Έτσι στέλνονται στο βουνό ο Σάββας, ο Θανάσης και ο Μήτος, τους οποίους ακολουθούν και γυναίκες που σαν άλλες Σουλιώτισσες αγωνίζονται με ααράμιλλο ηρωισμό κατά των Τούρκων. Χαρακτηριστικό αυτού του ηρωισμού, είναι το γεγονός ότι: Η Μαρία, η γυναίκα του Σάββα προσπαθώντας να σταματήσει τα κλάματα του μικρού της Θοδωράκη, για να μην προδοθεί η κρυψώνα που έχουν καταφύγει τα γυναικόπαιδα, φράσσει το στόμα του και άθελα της το πνίγει. Οι σκηνές που ακολουθούν είναι συνταρακτικές. Πολλοί θα σκοτωθούν, όμως τί κι αν πέσουν χίλιοι; Οι μάχες είναι αμέτρητες, όπως αμέτρητα είναι και τα κατορθώματα των Ελλήνων Ποντίων.
Πρωταγωνιστούν:
Παπαθόδωρος (Ιερεύς του χωριού)
Κοντεσίδης Παναγιώτης
Σάββας (Γιός του ιερέα)
Τριανταφυλλίδης Κυριάκος
Μαρία (Σύζυγος του Σάββα, αντάρτισσα)
Νικολαϊδου Έρικα
Θανάσης (Αρχηγός ομάδας ανταρτών)
Κωστελίδης Χάρης
Όλγα (Ξαδέλφη του Θανάση)
Νυμφοπούλου Αγγελική
Ελένη (Ξαδέλφη της Όλγας)
Γεωργιάδου Ρούλα
Μήτος (Αντάρτης)
Παπαδόπουλος Γιώργος
Γιωρίκας (Αντάρτης αγγελιοφόρος)
Νικολαϊδης Θόδωρος
Κοσμάς (Πρόεδρος του χωριού)
Γεωργιάδης Ιωάννης
Χασάν-Αγάς (Τούρκος αξιωματικός, Διοικητής)
Καρακασίδης Πόλυς
Μουράτ (Τούρκος Υπαξιωματικός)
Παυλίδης Παύλος
Χαλίλ (Τούρκος στρατιώτης)
Κοντογουλίδης Σάββας
Συμέλα (Αντάρτισσα)
Δασκουλίδου Σοφία
Νικόλας (Αντάρτης)
Βενετικίδης Γιάννης
Θοδωράκης (Γιός του Σάββα)
Καρακασίδης Κοσμάς
Ειρήνη (Αντάρτισσα)
Ταχμαζίδου Ειρήνη
Αντάρτισσα
Καρακασίδου Μαρία
Αντάρτισσα
Βενετικίδου Σοφία
Μερικές σκηνές απο το έργο:
……………………………………………………………………………………………
Για πληροφορίες σχετικά με τα Θεατρικά έργα των Ακριτών και κλείσιμο παραστάσεων επικοινωνήστε στο E-mail: info@akritestoupontou.gr ή τηλεφωνήστε στο (0030) 2310667891